Requiem for a dream (2000) : บทสวดศพแด่วันฝันสลาย
Director : Darren Aronofsky
หากจะพูดถึงยาเสพติดก็ฟังดูจะเป็นเรื่องปกติหรือเห็นได้ดาษดื่นในภาพยนตร์ยุคนี้ไปแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้ Requiem for a dream หนังเวียร์ดที่มีอายุเกือบ 20 ปีเรื่องนี้ เป็นที่น่าจดจำมากกว่านั้นคือการเล่าถึง “การเสพติด” ที่ไม่ใช่แค่ยา แต่อาจจะเป็นสิ่งที่เราคุ้นชินกันอยู่ในชีวิตประจำวัน เฉกเช่นที่ผู้เขียนเสพติดการไถ IG เพื่อดูกล้ามและ Six pack ของคุณมาสซิโม่ มาเฟียสุดหล่อแห่ง 365 DNI ก่อนนอนทุกวันเพื่อความผ่อนคลายทางอารมณ์และสายตา ( / ปาดเลือดกำเดา)
หนังเปิดหัวมาด้วยการพาเราไปรู้จักกับซาร่า (Ellen Burstyn) หญิงม่ายวัยเกษียณ แม่ของแฮรี่ (Jared Leto) ผู้ที่ติดยางอมแงมและแทบไม่เคยจะโผล่หัวกลับมาเยี่ยมเธอเลย จากความเดียวดายด้วยเหตุผลหลายประการด้านบน สิ่งที่ยึดเหนี่ยวเธอไว้ได้ในทุกๆวันคือการนั่งบนโซฟาดูเกมโชว์รายการโปรดและเฝ้าจินตนาการว่าจะได้มีโอกาสไปเฉิดฉายในเกมโชว์นี้สักครั้งในชีวิต และใช่ค่ะ! ทางรายการโทรมาบอกว่าเธอเป็นผู้โชคดีที่กำลังจะได้เงิน 5,000 เอ๊ย ได้มาร่วมเกมโชว์ตามที่ใฝ่ฝันสักที ซาร่าต้องการจะใส่ชุดสีแดงตัวโปรดที่เคยใส่เมื่อครั้งแฮรี่รับประกาศนียบัตรสำเร็จการศึกษา แต่กาลเวลาเปลี่ยนไปฉันใดรูปร่างก็เปลี่ยนไปฉันนั้น ซึ่งก็ต้องไปตามต่อกันเองแล้วว่าดาร์เรนจะปล่อยของทางการกำกับและเล่าถึงอาการ ‘เสพติด’ ที่มีจุดเริ่มต้นจากหญิงสูงวัยใส่ชุดตัวโปรดเพื่อไปออกรายการในฝันไม่ได้. . . . ยังไง
หนังไม่ได้พาเราไปชำแหละชีวิตของซาร่าผู้เป็นแม่เท่านั้น หนังตัดสลับไปมาเล่าถึงชีวิตแฮร์รี่, ลูกชายเพียงคนเดียวที่จะมาเยี่ยมแค่เฉพาะเวลาที่อยากได้ทีวีของเธอไปจำนำเพื่อหาเงินไปพี้ยาด้วย แฮร์รี่มีแฟนชื่อแมเรียน (Jennifer Connelly) หญิงสาวผู้มีความฝันที่อยากจะใช้ชีวิตแบบอิสระ โหยหาอิสรภาพจากกรงขังที่มีชื่อเรียกว่าครอบครัว นอกจากแฟนสาวแล้ว แฮร์รี่ยังมีเพื่อสนิทชื่อไทโรน (Marlon Wayans) ชายหนุ่มผิวสี เขาทั้งสองคนมีความฝันตรงกันคืออยากร่ำรวย อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง เลยร่วมกันก่อตั้งกิจการค้ายาขึ้นมา
หากลองสังเกตตัวละครหลักทั้ง 4 ตัวมีสิ่งที่เหมือนคือ ‘ความฝัน’ ที่เป็นแรงขับเคลื่อนในการใช้ชีวิต เพียงแต่สิ่งที่ทำให้ทั้ง 4 คน ผิดแผกไปจากปุถุชนทั่วไปคือการเลือกหนทางที่จะทำให้ความฝันของตนเองสำเร็จได้เร็วกว่าที่ควรจะเป็น
/
Matthew Libatique ถ่ายทอดงานภาพออกมาได้เด็ดดวงเหมือนพาผู้ชมร่วมพี้และเมายาไปพร้อมกับนักแสดงเลยทีเดียว การควงกล้องที่ทำให้รู้สึกล่องลอย เคว้งคว้าง โดดเดี่ยว บางช่วงใช้มุมกล้องแบบ POV คือผู้ชมเห็นภาพจากมุมของนักแสดงอีกที การใช้เลนส์นูนที่สื่อถึงความรู้สึกบิดเบี้ยวในจิตใจของตัวละคร
อีกเรื่องที่ต้องพูดถึงคือสกอร์ LEX AETERNA ที่หลายคนอาจจะเคยได้ยินผ่านหู จากสื่อบันเทิงอื่นๆมาก่อน ประพันธ์โดย CLINT MANSEL เพื่อหนังเรื่องนี้โดยเฉพาะ ด้วยท่วงทำนองที่ดุดัน หนักหน่วง สร้างความรู้สึกบ้าคลั่งและดำดิ่งไปสู่ความมืดมิดในคราเดียวกัน ช่วยเพิ่มอรรถรสของหนังได้เป็นอย่างดี
หนังนำเสนอผลกระทบจากการเสพติดได้อย่างรุนแรง ติดตา น่าสะพรึงกลัว แม้หนังจะขึ้นเอนเครดิตไปหลายบรรทัดแล้วก็ยังคงทิ้งให้คนดูอย่างเราตกอยู่ในภวังค์ของความหดหู่ หมองหม่นไปอีกชั่วขณะใหญ่เลย อยากให้ทุกคนลองหาโอกาสมาเสพบทเพลงเพื่อความฝันนี้ร่วมกันสักครั้ง
