รีวิว ภาพยนตร์ WAVES คลื่นชีวิต (2019)
ขึ้นแท่นหนังดราม่าในใจไปอีก 1 เรื่อง สำหรับ WAVES (2019) โดยผู้กำกับ Trey Edward Shults หนังพาเราไปสำรวจชีวิตไทเลอร์, เด็กหนุ่มอายุ 17 ปี ช่วงวัยที่จะเป็นเด็กก็ไม่ใช่เป็นผู้ใหญ่ก็ไม่เชิง ลูกชายคนโตของครอบครัวชาวผิวสี ไทเลอร์ถูกกดดันด้วยความคาดหวัง การฝึกฝนอย่างหนักจาก ผู้เป็นพ่อและต้องเผชิญกับปัญหาทางกายภาพที่เปลี่ยนแปลงชีวิตในการเล่นกีฬามวยปล้ำของเขาไปอย่างสิ้นเชิง แค่เพียงคลื่นลูกแรกผสานเข้ากับความเกรี้ยวกราดของคลื่นลมที่ซัดมา ก็สาดส่งให้อารมณ์ของไทเลอร์จมดิ่ง พร้อมกับแปรเปลี่ยนให้ตัวเขาเองกลายเป็นพายุลูกใหญ่ที่ไม่สามารถควบคุมได้
เมื่อวาตภัยทางอารมณ์พัดผ่านไปแล้ว ไทเลอร์ก็ค้นพบว่าเขาได้ทิ้งร่องรอยและผลกระทบไว้นั้นเหลือคณานับและบางเรื่อง . . . . ก็ยากเหลือเกินที่จะเยียวยา
ในด้านงานภาพของ WAVES นั้นไม่ชมไม่ได้ งานภาพสวยโดยเฉพาะฉากในรถ และเทคนิคภาพที่ผู้กำกับเลือกนำมาใช้เหมาะกับตัวหนัง ขับส่งอารมณ์ของตัวละครและดึงดูดความรู้สึกของผู้ชมเป็นอย่างมาก โดยเทคนิคที่นำมาใช้คือสัดส่วนภาพ ประกอบไปด้วยสัดส่วน 1.85:1, 1.33:1, 2.35:1 และ 2.66:1 โดยอัตราส่วนภาพนี้แปรผกผันไปตามอารมณ์ของตัวละครในแต่ละช่วง เช่นช่วงที่ชีวิตของไทเลอร์ปกติสุข สัดส่วนของภาพก็เป็นความกว้างตามปกติ แต่เมื่อฟันเฟืองความเครียดของไทเลอร์หมุนแรงขึ้นภาพก็เริ่มบีบแคบลง
แม้ตัวหนังจะเล่าเรื่องทั่วไป คือเรื่องความสัมพันธ์ ความรัก ความเจ็บปวด แต่ก็ทำออกมาได้กลมกล่อมถูกปาก สิ่งที่ดีอีกอย่างของ WAVES คือบทและการแสดง ส่งผลให้ทุกๆการกระทำของตัวละครทำให้เราเชื่อได้หมดใจว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ณ ตอนนั้นๆสามารถเกิดขึ้นได้จริงกับเราทุกๆคน
ในวันที่คลื่นของความทุกข์ระทมถาโถมมา ความเจ็บปวดแสนสาหัสก็มีแรงฉุดดึงจนทัดทานแทบไม่ไหว ก่อเกิดความรู้สึกอยากปล่อยตัวให้จมลึกลงไป ในขณะนั้นเองเราก็อาจจะเจอหนทางในการเยียวยาจิตใจ ไปจนถึงการยอมรับ การให้อภัยและเรียนรู้ด้วยความเข้าใจว่าเมื่อคลื่นลมมันพัดผ่านเข้ามาได้ มันก็จะพัดผ่านออกไปได้เช่นเดียวกัน
){kind=link}